سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور

هادی شفیعی/ حیفم آمد از حسن  معین الدین پیشکسوت و بازنشسته ی دفتر فنی مرتع چند سطری ننویسم. او یک هفته است که از دنیا رفته است اما نگارنده نیز در بستر بیماری بود و نای نوشتن نداشت.

حسن مردی دانشمند در حوزه مرتع بود. وقتی او بود، مرتع آقایی میکرد و پرچمش همیشه بالا بود.

حسن معین الدین وقت رفتنش از دنیا نبود اما اجل مهلت نداد و او و همسرش در فاصله ی زمانی یک هفته ای ازین دنیای وانفسای حسرت زا رفتند تا یک عمر دلواپسی های خود را با هم تقسیم کنند.

مرتع، پیشکسوتان و بزرگان زیادی از گذشته های دور تا کنون داشته است که ازین جمله میتوان به مهندس چنگیز اشرقی، مهندس ابوالحسن نیا، مهندس شوهانی، مهندس حقی، مهندس مقیمی، مهندس فکری، مهندس برومندی، مهندس فلاح راد، مهندس محجوب، مهندس باباخانلو و شادروان حسن معین الدین اشاره کرد که در هر مجمعی حاضر میشدند و از کیان مراتع دفاع می کردند. 

مهندس معین الدین اهل گفتمان بود و در زمینه ی مراتع  و طرح های مرتعداری همواره حرف و نظر داشت. او مشکلات اجتماعی و اقتصادی دامداران و مرتعداران را به خوبی میشناخت و برای مخاطب تحلیل میکرد. معین الدین مردی رسانه گستر بود. او همیشه برای حضور در رسانه دعوت روابط عمومی را می پذیرفت. تا چندی پیش که او را در جایی دیدم به شوخی می گفت: دیگر مرا به رادیو نمیبری!!

...یاد سخنان اوایل انقلاب مرحوم نوربخش وزیر اقتصاد و دارایی وقت افتادم که می گفت با هیئت بلندپایه اقتصادی عازم کشور ژاپن شدیم. پس از اتمام جلسه ژاپنی ها ما را سوار آسانسور کردند تا اتاق جواهراتشان را به ما نشان دهند. ما نیز فکر میکردیم با اتاقی پر از زیورآلات و جواهرات دیدنی رو به رو خواهیم شد اما در کمال تعجب در طبقه ی بالای برج با اتاقی پر از موسپید ها و پیشکسوت ها رو به رو شدیم که دور هم نشسته، شور و مشورت می کردند. 

ژاپنی ها گفتند این اتاق فکر و جواهرات ماست. آری حسن معین الدین ها جواهرات دفتر مراتع سازمان جنگل ها بودند. او از دود چراغ خورده ها و موسپید های دفتر مرتع بود. گویی با رفتن حسن معین الدین، پشت سازمان و دفتر مرتع خالی شد و دیگر جای او هیچوقت پر نشد که نشد.

روحت شاد